تبریز امروز:

 فروید روشی پیشگام برای تشخیص اختراع کرد. او همچنین از طریق گفتگوی صمیمی و دوستانه بین بیمار و روانپزشک، مسائل روانی را به صورت بالینی درمان کرد.

نه تنها نظریه‌ها و روش‌های نوآورانه او، بلکه طراحی اتاق کار او نیز شیوه‌ای را که امروزه ما با درمانگران خود می‌بینیم، تشکیل می‌دهد. او به ایده بسیار مفیدی رسید که یک مکان 100٪ راحت برای بیمار فراهم کند تا به آنها کمک کند افکار احتمالاً آزاردهنده خود را بیرون بریزند.

او از یک کاناپه نرم و دنج با این همه کوسن با یک قالیچه ایرانی گرم و چشم نواز روی آن استفاده کرد. در این متن قصد داریم به شما بگوییم که چگونه فرش های ایرانی به دنیای زیگموند فروید برجسته راه یافتند.

زندگی شخصی و شغلی فروید

زیگموند فروید در سال 1856 در یک خانواده یهودی اتریشی به دنیا آمد. او از سنین پایین هوش و اشتیاق قابل توجهی از خود نشان داد. او در سن 17 سالگی برای تحصیل در رشته پزشکی وارد دانشگاه وین شد. در میان تمام رشته های پزشکی، عصب شناسی و ارتباط آن با روان انسان توجه فروید را به خود جلب کرد.

پس از فارغ التحصیلی در بیمارستان وین شروع به کار کرد. در آنجا، او از طریق یادآوری خاطرات آسیب زا فراموش شده توسط هیپنوتیزم، بر ضمیر ناخودآگاه انسان متمرکز شد.

هر چه بیشتر بیماران را مطالعه و تجزیه و تحلیل می کرد، بیشتر متوجه می شد که مسائل روانی به اندازه مسائل جسمانی مهم است. بنابراین باید به صورت بالینی درمان شوند و صحبت رو در رو با روانپزشک متخصص بهترین راه برای درمان بیمار است.

برای اینکه بستر مناسبی برای گفت وگو فراهم کند، تصمیم گرفت مانند نحوه ملاقات با دوستان و خانواده خود، بیمار را در خانه اش ملاقات کند. او یک اتاق در خانه را برای آن اختصاص داد و سعی کرد تا آنجا که ممکن است آن را راحت کند.

او به اصطلاح طراحی کلینیک را کاملا کنار گذاشت و از اتاق مطالعه خود با طراحی کاملا دنج استفاده کرد. بنابراین بیمار احساس نمی کند که در حال ملاقات با پزشک در کلینیک است. در عوض، آنها با یکی از دوستانش در اتاق مطالعه پر جنب و جوش او گفتگوی صمیمی دارند. قسمت مرکزی این اتاق یک کاناپه بزرگ بود که هدیه یکی از بیمارانش به نام مادام بونیستی بود.

اشتیاق فروید به فرش ایرانی
او کاناپه را با کوسن های مخملی با یک فرش زیبا و نرم قشقایی پر و تزیین کرده بود . او با کمک شوهر خواهرش موریتز فروید آن را از یک فروشنده خریده بود. این فرش شرقی توسط ایل های دارای گوسفندان در استان فارس در جنوب ایران بافته شده است. الگوی الماسی شکل همراه با نقوش گل در واقع استعاره ای از کار خودش بود. پس از آن، فرش تبریز به منبع دیگر شور فروید تبدیل شد. بنابراین او شروع به جمع آوری آنها کرد تا اتاق مطالعه خود را که در آن با بیماران ملاقات می کرد تزئین کند.
فرش های فروید به عنوان همسفرانش
با قدرت گرفتن نازی ها در آلمان و سپس الحاق اتریش به رایش، برنامه به شدت یهودستیزانه نازی ها برای فروید و خانواده اش که پیشینه یهودی داشتند، تبدیل به کابوسی شد.

به همین دلیل است که در سال 1939، فروید Auf Wiedersehen را در وین ترک گفت و با خانواده اش به لندن پناه برد. کاناپه و قالیچه های معروفش در این سفر نیز او را همراهی می کردند. بنابراین او می‌توانست اتاق مطالعه‌اش را دوباره دقیقاً همانطور که در وین بود بازسازی کند.

در لندن، فروید به ایجاد مسیر روانکاوی با نظریه های کاملاً جدید، روش های عملی و نتایج شگفت انگیز با بیماران ادامه داد. در سال 1939 پس از یک مبارزه طولانی با سرطان چشم از جهان فروبست.

خانه او در باغ مارسفیلد اکنون به موزه تبدیل شده است و تحقیقات و مطالعات مادام العمر او را نشان می دهد. جالب اینجاست که کاناپه فرش پوش معروف او و کلکسیون خصوصی نفیس او از 20 قالی نیز در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است.

زیگموند فروید دانشمندی استثنایی بود که در پاسخ به سؤالی که قبلاً فقط با خرافات توجیه می شد، به دستاوردهای پیشگامی دست یافت. روش مدرن روانکاوی و ذوق عالی او در هنر به عنوان میراث قابل توجه او باقی خواهد ماند.