موزه فرش تبریز امروز:

آذربایجان
در سال 2010 (5.COM) در فهرست نمایندگی میراث فرهنگی ناملموس بشریت ثبت شد.

فرش آذربایجان، منسوجات دستباف سنتی در اندازه‌های مختلف، با بافت متراکم و سطحی بدون پرز یا بدون پرز است که نقوش آن مشخصه بسیاری از مناطق قالی‌ بافی آذربایجان است. قالی‌ بافی یک سنت خانوادگی است که به صورت شفاهی و از طریق تمرین منتقل می‌شود. مردان در بهار و پاییز پشم گوسفندان را می‌تراشند، در حالی که زنان در بهار، تابستان و پاییز مواد رنگ‌زا را جمع‌آوری می‌کنند و نخ را می‌ریسند و رنگ می‌کنند. بافندگی در زمستان توسط اعضای زن خانواده بزرگ انجام می شود، دخترانی که از مادر و مادربزرگ خود یاد می گیرند و همسران به مادرشوهر خود کمک می کنند. فرش بر روی بافندگی های افقی یا عمودی با استفاده از نخ های پشمی، پنبه ای یا ابریشم چند رنگ با رنگ های طبیعی ساخته می شود. بافندگان با بکارگیری تکنیک های خاص برای ایجاد فرش پرز، نخ پرز را دور تارهای تار گره می زنند. فرش‌های بدون پرز به شکل‌های مختلفی با تارهای ساختاری، پودها و پودهای طرح‌دار ساخته می‌شوند. بریدن یک فرش تمام شده از دار بافندگی یک جشن غیر معمول است. قالی بافی ارتباط تنگاتنگی با زندگی روزمره و آداب و رسوم جوامع درگیر دارد و نقش آن در معنای طرح ها و کاربردهای آنها منعکس می شود. بنابراین، دخترانی که روی فرش می‌نشینند، فال می‌گیرند و در نوروز آهنگ‌های سنتی می‌خوانند. از فرش برای مبلمان و دکوراسیون منزل استفاده زیادی می شود و فرش های مخصوصی برای درمان پزشکی، مراسم عروسی، تولد فرزند، مراسم عزاداری و دعا بافته می شود.