تبریز امروز:

یک عکس فوری گیرا از لحظه ای صمیمی که در زمان منجمد شده است. این نقاشی با مداد و آبرنگ توسط گوستاوو سیمونی ما را به اواخر قرن نوزدهم می برد و ما را در اتاقی غوطه ور می کند که با ملیله های زیبا و فرش و دیوارپوش های پیچیده تزئین شده است. در این صحنه، خود را در میان گروه کوچکی از مردم می یابیم که به آرامی قلیان می کشند. این ترکیب، افرادی را با پیشینه‌های مختلف به نمایش می‌گذارد که برای لذت بردن از این سنت خاورمیانه گرد هم می‌آیند. یک مرد و یک زن هنگام مکالمه به راحتی روی اثاثیه نرم می نشینند و حالت های آرام آنها حاکی از رضایت است. توجه به جزئیات قابل توجه است. هر ضربه مداد گوستاوو سیمونی به هر شخصیت و شی درون کادر جان می بخشد. سبک آکادمیک این هنرمند نه تنها ظاهر فیزیکی بلکه فضای این مناسبت مهم را نیز به تصویر می کشد. همانطور که چشمان ما در اطراف تصویر پرسه می‌زند، متوجه عناصر مختلفی می‌شویم که به روایت آن عمق و غنا می‌بخشد - از لباس‌های سنتی که  می‌پوشند تا ساز زهی که روی یک دیوار قرار گرفته است. این جزئیات ما را بیشتر به دنیای شرق‌شناسی می‌برد که موسیقی با هوای پر از دود در هم می‌آمیزد. تسلط گوستاوو سیمونی نه تنها در مهارت فنی بلکه در توانایی او در برانگیختن احساسات از طریق هنر نهفته است. «قلیان کشیدن، در سال 1880» بینندگان را به قلمرویی دعوت می‌کند که در آن آرامش با تبادل فرهنگی روبرو می‌شود و به ما یادآوری می‌کند که حتی قرن‌ها پیش، مردم از طریق تجربیات مشترک به دنبال آرامش و ارتباط بودند.